Van verschillende kanten hoorde ik de afgelopen weken reacties van mensen op het soort gesprekken dat anderen vaak voeren. In die reacties is er spraken van ‘altijd dit en verder niets anders’; bijvoorbeeld altijd over narigheid en ongeluk en nooit over vreugde. Of altijd over drama en sensatie en over nooit schoonheid of ontroering.
Wat ik ook steeds hoor is dat men het lastig vindt om een andere wending aan een gesprek te geven.
Hoe verander je een roddelpartij in een open gesprek waarin je zelf ook onderwerp bent?
Hoe stop je eindeloze verhalen over ziekte en medisch ingrijpen?
Wat te doen met het demoniseren van gedrag van anderen, terwijl de spreker zelf geen haar beter is?
Welk soort gesprekken voer jij?
- Over nieuwtjes, wetenswaardigheden en andere feitjes?
- Over gedachten die je ter plekke invallen?
- Over dingen die voor jou belangrijk zijn?
- Over dingen die voor de ander belangrijk zijn?
- Over ziektes en narigheid van jezelf en anderen?
- Over inspirerende en vreugdevolle zaken?
Wist je dat het soort gesprekken dat je voert van invloed is op je lichaam, je denken en op de kwaliteit van het contact met anderen?
Denk eens even terug aan een gesprekje dat je onlangs met iemand had. Waarover ging het precies? Wat was de sfeer waarin jullie spraken en welke gevoel heb je aan dat gesprek overgehouden?
Hier zijn een aantal gevoelens die je aan een gesprek kunt overhouden
- Saamhorigheid
- Onvoldaanheid
- Sensatie, opwinding
- Stress, angst
- Leeggezogen
- Opgeladen
- Blij en dankbaar
Projectie ofwel: wat je zegt ben je zelf
Project gebeurt als je in het gedrag van anderen iets herkent dat je zelf ook hebt maar waarvan je je niet bewust bent.
Dan keur je dat gedrag van de ander af omdat je datzelfde van jezelf niet kunt erkennen.
Als je meer over projectie wilt weten is hier een site met een heel helder verhaal over projectie.
Voor deze aflevering beperk ik met wat betreft projectie tot: wat je zegt ben je zelf.
Hoe hoger de emoties oplopen zoals grote verontwaardiging, afkeur of woede, des te duidelijker is er sprake van projectie. Die emoties kun je dus zien als alarmsignalen.
Hoe kun je in een gesprek projectie stoppen en zelfs bespreekbaar maken?
Wel, dat hangt een beetje af van de situatie en de gesprekspartners. Het zou mooi zijn als je iets kunt zeggen zoals ‘draven we nu niet te ver door’, ‘is dat niet gewoon menselijk’, of ‘omdat iemand zoiets doet is hij dan meteen een slecht mens’?
Maar vooral als de emoties hoog oplopen kan het lastig zijn.
Hier zijn een paar suggesties om een gesprek een wending richting positiviteit te helpen maken.
- Las een sanitaire stop in of stel voor een rondje koffie en thee te doen.
- Neem in de pauze het grootste heethoofd apart en geef een ander perspectief ter overweging.
- Vraag de aandacht en vertel eerlijk dat je moeite hebt met het gesprek en waarom. Wees neutraal in je uitleg zonder te (ver)oordelen.
- Vraag de aandacht en stel een ‘relativerende vraag’ waarin je het opneemt voor de ander.
- Steek de hand in eigen boezem en bespreek met elkaar dat iedereen wel eens minder mooi uit de hoek komt. Wees open over je eigen minder sterke kanten, vooral als dat helpt het gesprek in een andere richting te sturen.
Kijk nog eens naar het lijstje gevoelens hierboven. Je kunt het moeiteloos aanvullen. Besef dat elke emotie onmiddellijk een reactie in je lichaam geeft: een opbouwende reactie of een afbrekende reactie. En dat bedoel ik zo letterlijk als het er staat:
Elke emotie heeft een effect op zowel jou als de anderen: opbouwend of afbrekend.
Als je er zo naar kijkt heb je de hele dag de keuze om aan jezelf en anderen positief of negatief bij te dragen. Naarmate je hier meer bewust van bent zul je merken dat je steeds vaker voor positief kiest. Je lichaam zal je dankbaar zijn en dat merk je, vaak onmiddellijk.
Ik wens je een opbouwende week waarin je ook OPBOUWENDE GESPREKKEN MET JEZELF hebt.
Groeten van Monique