Dat is een goed idee, maar…

Ken je de ervaring dat je een goed advies krijgt en dat je jezelf onmiddellijk hoort denken of zeggen: dat is een goed idee, maar… of ik weet het eigenlijk best wel, maar… of dat heb ik al geprobeerd, maar…

Om maar met de deur in huis te vallen, er is geen toverformule om in een oogwenk van gewoonte te veranderen, of iets te durven doen, zelfs niet als dat erg belangrijk voor je is. Ik hoorde ooit iemand zeggen ‘de enige die behoefte heeft aan verandering, is een baby met een natte luier’.

Maar ik kan je wel iets vertellen over wat er nodig is om te veranderen, groeien, leren. De ingrediënten zijn simpel:

• Een intentie recht vanuit je hart.
• Een plan wat voor jou haalbaar is en waarmee je je intentie realiseert (maatwerk dus).
• Je dagelijks leven zo organiseren dat het mogelijk is om je plan uit te voeren.
• Gewoon dagelijks eraan werken en bij twijfel of ‘geen zin vandaag’… toch doen!

Het belangrijkste is dat je een helder intentie hebt die recht uit je hart komt.

Daarmee bedoel ik dat je doel een bedoeling heeft die belangrijk voor je is, zó belangrijk dat je intentie een stuwende kracht heeft.

En wat jou stuwt is uniek voor jou, vandaar dat ‘bedachte’ doelen niet echt werken. En ook goedbedoelde adviezen niet of strategieën die voor een ander succesvol zijn.

Hoe kom je aan een intentie die recht uit je hart komt?

Ik ga zelf altijd rustig zitten en zorg dat ik een kwartiertje de tijd heb voor mezelf. Met pen en papier in de aanslag stel ik mezelf de vraag ‘als ik de talenten van Harry Potter had, wat zou ik dan voor mezelf toveren en waarom is dat belangrijk voor me? Wat wordt er dan mogelijk dat ik nu nog niet heb of kan?’

Hierna blijf ik rustig zitten met mijn aandacht binnen, in mijn hart. Als er een antwoord in me opkomt schrijf ik dat kort in mijn schrift en blijf zoveel mogelijk met mijn aandacht bij Mezelf. Soms roept de vraag ook gevoelens op variërend, van onrust tot ‘ja, dit dus!’

Ik weet dat er in die gevoelens en gedachten meer informatie zit, dus ik stel er gewoon vragen over. Bijvoorbeeld ‘wat maakt mij nu zo onrustig’ of ‘wat precies is hier zo aantrekkelijk aan’. En dan luister ik weer naar de innerlijke reactie op die vraag en eventueel vraag ik nog even door.

Als je dit zo leest klinkt dat misschien wat tijdrovend, maar het opschrijven kost meer tijd dan de vraag stellen en het antwoord krijgen. Het kan zijn dat je dit nog niet gewend bent en geef jezelf dan het in het begin iets meer tijd. Weet je nog hoe je ooit hebt leren lopen en fietsen?

Samengevat maak je een intentie als volgt:

• Rustig gaan zitten, met je aandacht bij Jezelf.
• Jezelf de vraag stellen als ik een toverstokje had…
• Noteer je innerlijke reacties, zowel gedachten als gevoelens.
• Stel vragen naar de betekenis over die gedachten en gevoelens (je ontdekt betekenis door ‘wat’ of ‘hoe’ te vragen; de ‘waarom-vragen’ halen je uit je hart en brengen je in je hoofd en dat is op dit moment niet wat je wilt).

Laat me weten hoe dit wel of niet voor je werkt. Stel me maar vragen zoals ‘hoe doe ik dat’ of ‘wat kan ik doen als… ‘Je kunt op het artikel reageren of het contactformulier gebruiken.

Succes ermee.

Volgende week vertel ik over een creatieve manier om met innerlijke reacties om te gaan. Tot dan.

Groeten van Monique